Qoyun ili

Bilirsiniz kənd yerlərində həyat mərkəzlərə nisbətən bir az fərqlidir. İnsanlar daha mehriban olur, daha söhbətcil olurlar. Nə isə yeni ildən bir gün sora kənddə cimgədə oturmuşduq. Çay içib söhbət edirdik. İçəridəkilərdə kimisi domino oynayırdı, kimisi nərd oynayırdı kimisi də ağız-ağıza verib yoxluqdan, bahalıqdan, qiymətlərdən danışırdı. Çox vaxt söhbətin sonu gəlib ölkə siyasətinə, Amerikanın suriya siyasətinə çıxırdı. Ən sonda da hörmətli izzətli, sayılıb seçilən məmurlarımızın belə ağıllarına gəlməyən ideyalar yaranırdı.
Vallah bizim xalq savadlı xalqdır. Hətta o qədər savadlı, uzaq görən, çox bilmiş xalqdır ki bütün dünyanın problemlərini bir çaynik çayı bitirənə qədər həll edirlər. Bir çatışmazlıqları var ki, o da öz problemlərini həll etmək heç vaxt ağıllarına gəlmir.
Gərək belələrindən bir maşın yığıb aparsınlar ağ evə ya da kremlə. Bütün problemlər bir həftəyə qalmaz həll olunar.
Biri- bu il əsl bizim ilimizdir.
O biri- nə ilidir ki bu il.
Biri- sənin deyəsən dünyadan xəbərin yoxdur e, bu il qoyun ilidir.
Digəri- daha bunun nəyi bizim ilimiz oldu ki? Biz qoyunuq?
Biri- ay balam kəndçinin nəyi var nəyi yox bir qoyundur bir də 3-5 toyuqdan zaddan olur da.
Kənardan oturub buların söhbətlərinı qulaq asa-asa çayımı içirdim.
Üstündən hüç iki həftə keçməmiş təsadüfən yenə bunlarla yan-yana stolda əyləşməli oldum. Biri O birinə deyirdi ki yadındadır deyirdin bizim ilimizdir bu il? Bax həqiqətən də bizim ilimiz imiş.
Digəri- Necə yəni?
Biri- bəs bilmirsən axşam benzinin qiymətini qaldırıblar. Gözləyiblər ki biz yuxuya gedək ondan sora qaldırsınlar. Sağolmuşlar da bizi lap qoyun yerinə qoyublar ee yaxşı ki axşam oyaq idim.

Gözü yaşlı müxalifət…(can nənə bir nağıl danış)

Can nənə bir nağıl danış. Divdən danış, canavardan danış, cırtdandan danış onsuzda öyrəşiblər nağıllar aləmində yaşamağa:)

Gəlin belə bir səhnə təsəvvür edək. Az yaşlıları bir yerə toplayıblar. Valideyinləri hədiyyələr gətirib ,bir nəfər əcnəbi də gəlib kiminə bahalı oyuncaq, kiminə şokalad, kiminə də konfet verir. Ancaq orda daha iki uşaq var ki nəinki hədiyyə vermək  heç üzlərinə də baxmırlar. Bu səhnədəki “yetimlər” mənə Azərbaycan müxalifətini xatırladır.

Belə bir şey yazmağa məni Müsavatda oxuduğum və doyunca güldüyüm mövzu sövq etdi. Sərf etmirəmsə belə yazılmışdı: “Müxalifət liderləri 2012ci ildə ölkədə dəyişiklik anonsunu verdilər”.

Fikrim bir anlıq Liviyaya getdi. Livoyanın yer altı sərvətlərinə sahib olmaq üçün qərb müxalifətə dəstək verdi. Daha doğrusu müxalifət ölkəsinin sərvətini sataraq hakimiyyətə gəldi. Məncə nə Fransa nə də başqa ölkələr sırf Liviyalılar demokratik ölkədə yaşasınlar deyə bomba yağdırmadılar. Geri gələk  Misirə. Müxalifət bir gündə milyonları meydanlara tökdü, gücünü sübut etdi.

İndi də eyni vəziyyət Suriyada yaranıb. Hakimiyyət xalqını güllə baran edir, loru dildə desək “minir”. Ancaq xalq müxalifət vəhdəti o qədər güclüdür ki, ölüm qorxusu da meydanlara axışmaqlarına mane olmur.